Podłogi laminowane zwykle są układane na pływająco. Z tego powodu materiał podkładowy i podłoże są ważnymi elementami systemu podłogowego – i przedmiotem reklamacji, jeżeli przy ich układaniu zostały popełnione błędy. Można tego uniknąć – przy zastosowaniu odpowiednich podkładów możliwa jest optymalizacja całego systemu podłogi laminowanej przedłużająca jego żywotność.
Nawet najlepsza jakościowo podłoga laminowana może wykazać się wszystkimi swoimi zaletami dopiero wtedy, gdy podłoże dobrze funkcjonuje w ramach pewnej całości. Elementem łączącym podłogę i podłoże w jedną całość jest podkład. Dlatego musi on przejąć także pewne funkcje – wyrównywać ewentualne punktowo występujące nierówności i odciążać połączenia paneli mocowanych na klik.
Podkład chroni podłogę laminowaną nie tylko w czasie normalnego użytkowania przez stąpanie albo na przykład przez uderzenia spadających przedmiotów, ale także przed negatywnymi skutkami długotrwałego obciążenia spowodowanego ciężkimi meblami. Poza tym podkład jest skuteczną barierą dla szczątkowej wilgoci budowlanej. Wreszcie odpowiedni podkład optymalizuje takie właściwości podłogi laminowanej, które chronią przed hałasem i zapewniają izolację termiczną.
Nowa instrukcja – konkretne reguły i zalecenia
Jeżeli podłoże zostało zintegrowane z panelem laminowanym już w czasie procesu produkcyjnego w fabryce, tzn. „naniesione” na panel, nie ma żadnego problemu. Zupełnie inaczej wygląda sprawa luźno układanych podłoży.
Do niedawna brakowało przepisów jednoznacznie opisujących wymagania stawiane luźno układanym podkładom pod podłogi laminowane. Dopiero w ubiegłym roku na poziomie Unii Europejskiej opracowano pierwszą „Specyfikację Techniczną“ (CEN/TS 16354), będącą pierwszym krokiem w stronę przyszłej europejskiej normy produktowej. Ale w jaki sposób można już teraz praktycznie wykorzystywać te ustalenia w celu optymalizacji swoich podłóg?
Pomocą służy jedna rzecz – nowa Instrukcja Techniczna EPLF, Związku Europejskich Producentów Paneli Laminowanych e.V., pod tytułem „Materiały podkładowe“. Instrukcja opisuje nie tylko metody testowania wynikające z nowej specyfikacji CEN/TS 16354, ale także wyjaśnia skróty techniczne. Poza tym zawiera konkretne wskazówki i zalecenia dotyczące wartości parametrów, które spełniać powinny luźno układane podkłady pod podłogi laminowane. Wszystko po to, aby „system podłogi laminowanej”, to znaczy kombinacja podłogi i podłoża, stał się jeszcze bezpieczniejszy, lepszy i wygodniejszy.
Na przykład zbyt miękki materiał podkładowy może stać się problemem dla całego systemu podłogowego. Zasadniczo więc należy zatem uważać na to, aby dotrzymać parametrów odnoszących się do stabilności mechanicznej i „wartości CS” (Compressive Strength = wytrzymałość na ściskanie).
W praktyce oznacza to, że im wyższa wartość CS danego podkładu, tym lepiej chroni on systemy mocujące i zapobiega łamliwości spoin paneli. W Instrukcji EPLF podana jest zalecana wartość wskaźnika CS dla podkładów luźno układanych i wynosi ona co najmniej 10 kilopaskali, a dla zastosowań w warunkach o większej podatności na zużycie wartość CS powinna wynosić przynajmniej 60 kPa. Cała instrukcja techniczna, zawierająca wszystkie zalecenia, jest dostępna dla zainteresowanych na stronie internetowej Związku EPLF (www.eplf.com) w formie darmowego pliku PDF do pobrania.